Z tablicy informacyjnej n/t Łopienki
Mieszkańcy Łopienki byli Rusinami. trudnili się głównie rolnictwem i pasterstwem, jednak ziemia była tu nieurodzajna, a warunki klimatyczne wyjątkowo surowe. Ludność mieszkała w drewnianych, bielonych wapnem chatach, krytych strzechą. We wsi znajdowały się także zabudowania dworskie. Pierwsza szkoła powstała w Łopience dopiero w 1936 roku. Językiem wykładowym był ukraiński. Wcześniej zaledwie kilku gospodarzy potrafiło się podpisać. Przez krótki czas działała w Łopience rafineria ropy naftowej.
Po ostatecznym wysiedleniu mieszkańców w ramach akcji “Wisła” (1947) zabudowania pozostawione bez właścicieli powoli niszczały i stanowiły skład darmowego budulca oraz opału dla ludzi z okolicznych osad.
Grekokatolicka świątynia została zbudowana w 1757 roku i jest najstarszą murowaną cerkwią w Bieszczadach. Przez wiele wieków Łopienka stanowiła ważne miejsce kultu Maryjnego. Na odpusty (główny 13.VII) ściągało tu do kilkunastu tysięcy osób. Za cudowną była uważana ikona przedstawiająca Matkę Boską z dzieciątkiem. Obraz ten według legendy pojawił się kiedyś na pobliskiej lipie. W 1949 roku cudowna ikonę Matki Bożej przeniesiono do Polańczyka. Obecnie w cerkwi znajduje się jej kopia. Po wysiedleniu wsi budynek niszczał. Zabezpieczeniem budowli jako pierwszy zajął się Olgierd Otoczko. Od 1983 roku prace przy odbudowie świątyni prowadzi Zbigniewa Kaszuba. W miesiącach letnich w niedzielę w cerkwi odprawiane są msze katolickie.